Izajasz będąc wzorem życia chrześcijańskiego naśladował Jezusa Chrystusa pokornego, posłusznego, czystego i ubogiego, i w ten sposób był przykładem dla swych współbraci i wiernych. On to umiłował Matkę Bożą Pocieszenia, której kult gorąco szerzył.
Wszechmogący Boże, przez zasługi Twojego Syna Jezusa Chrystusa, spraw aby dla chwały Twojej i Kościoła Swiętego twój Sługa Izajasz Boner mógł być wyniesiony na ołtarze i dalej wstawiać się za nami.
Prosimy Cię o to przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Amen.
Odznaczał się on dużymi zdolnościami i zaletami umysłu, w związku z tym powierzono mu w Zakonie odpowiedzialne funkcje: wizytatora klasztorów, wikariusza generalnego na kapitułę prowincjalną do Ratyzbony. Był wspaniałym wychowawcą młodych zakonników, głosił kazania.
Izajasz Boner urodził się w Krakowie ok. 1400 r. Pochodził ze znanej w tym mieście zamożnej rodziny. Do Zakonu Augustianów przy kościele św. Katarzyny na Kazimierzu w Krakowie wstąpił przed 1419 r. W tym samym roku władze Zakonu w Rzymie skierowały go na wyższe studia zakonne do Padwy, a po powrocie do Polski skończył studia na Uniwersytecie Krakowskim, uzyskujac w roku 1448 doktorat.
W macierzystym klasztorze krakowskim Izajasz zastępował przeora. Według hagiografów Izajasz prowadził w Zakonie owocną działalność naukowo-dydaktyczną, dbał o wysoki poziom moralny współbraci, nawoływał ich do pilnego przestrzegania obowiązków i slubów zakonnych, sam dawał przykład przez surowe umartwienia ciała, stosowanie ostrych postów, pokutę, pokorę, noszenie lichego odzienia; z największym poświęceniem służył chorym i biednym, z pogodą znosił wszelkie udręczenia, z miłością wybaczał innym ich błędy, a w rozmyślaniach i modlitwie zatracał się, szczególnie w nabożeństwie do Matki Boskiej przed jej obrazem. Jeszcze za życia dokonał cudu wskrzeszenia zmarłego, modląc się o ten cud do Niej słowami: „Monstra Te esse Matrem”. Przy jego zaś grobie dokonało się kilkadziesiąt cudów za jego przyczyną.
Izajasz Boner zmarł 8 lutego 1471 r. Miejscem wiecznego spoczynku Izajasza jest grobowiec – mauzoleum na krużgankach klasztornych obok kaplicy cudownego obrazu N.M. Panny Pocieszenia.
Izajasz cieszył się jeszcze za życia opinią świętości, a po śmierci odbierał nieprzerwanie cześć u potomnych, aż po dzisiejszy dzień.
Kilkakrotnie, od ponad dwóch wieków, podejmowano w Zakonie Augustianów starania o beatyfikację Izajasza. Obecnie w Kongregacji ds. Kultu (Świętych) w Rzymie trwa proces beatyfikacyjny, który, miejmy nadzieję, zakończy się uznaniem heroiczności cnót Izajasza Bonera i wyniesieniem go na ołtarze.